பட்டினத்தார்-திருவிடைமருதூர் துறவி!!!

வணிகர் சிவநேசர் ஞானகலை தம்பதியர் காவிரிப் பூம்பட்டினம் நகரத்தில்

வாழ்ந்து வந்தனர். 

திருவெண்காட்டு ஈசனிடம் இருந்த 

அளவுகடந்த பக்தியால்

அவர்களுக்கு மகன் பிறந்தபோது சுவேதவனன் என்றும் திருவெண்காடர் என்றும் பெயர் வைத்தனர்.

அவர்களுக்கு ஓர் பெண் பிள்ளையும் இருந்தது.

திருவெண்காடர் ஐந்து வயதான போது அவரது தந்தை இறந்தார்.

திருவெண்காடரின் சகோதரிக்கு திருமணம் செய்வித்து தனியாக

வாழ்ந்து வந்தார்.

தாயின் அரவணைப்பில் சுகபோகமாக வாழ்ந்த திருவெண்காடருக்கும் சிவகலைக்கும் திருமணம் நடந்தது.

ஆனால் குழந்தை பிறக்கவில்லை.

குழந்தை வேண்டி திருவிடைமருதூர் ஸ்ரீ ஜோதி மகாலிங்க பெருமான் என்கிற மருதவாணனனை வணங்கி விரதம் இருந்து வந்தனர்.

திருவிடைமருதூரில் சிவபெருமானுக்கு தொண்டு செய்து வாழ்ந்து வந்த சிவசருமன், சுசீலை என்னும் அந்தணத் தம்பதியர்கள் வறுமையில் இருந்தனர். 

சிவசருமர் கனவில் ஈசன் தோன்றி, தாம் கோயிலின் தீர்த்தக்கரையில் ஒரு மருத மரத்தடியில் குழந்தையாக இருப்பதாகவும், அந்தக் குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு காவிரிப்பூம்பட்டினத்து திருவெண்காடரிடம் சேர்ப்பிக்குமாறும் அவர் குழந்தைக்கு ஈடாகக் கொடுக்கும் பொருளால் உன் வறுமை தீரும் எனவும் கூறினார். 

அதேசமயம் திருவெண்காடரின் கனவில் தோன்றிய சிவன், சிவசருமர் கொடுக்கும் பிள்ளையை வளர்க்கும்படி கூறினார். .

அதன்படி திருவெண்காடர், 

ஈசன் ஆணைப்படி குழந்தையைப்பெற்றுக் கொண்டு சிவசருமருக்குப் பொருள் கொடுத்து உதவினார்.

மருத மரத்தடியில் 

ஸ்ரீ ஜோதி மகாலிங்க பெருமானே

குழந்தையாக பிறந்ததை அறியாமலேயே மருதமரத்தடியில் கிடைத்த பிள்ளைக்கு மருதவாணன் என்று பெயரிட்டு அருமையாகச் சீரோடும், சிறப்போடும் வளர்த்தார் திருவெண்காடர்.

ஊர் மக்களுக்கு தன்னால் இயன்ற 

உதவிகளை செய்து வந்தவரை, திருவெண்காடர் என அழைக்காமல் பட்டினத்தார் என்றே 

அவரை அழைத்தனர்.

மகனை உரிய வயதில் வணிகத்தில் ஈடுபடுத்தி, வணிகக் கப்பல்களோடு வணிகம் செய்ய வெளிநாடுகளுக்கும் அனுப்பினார். 

வணிகம் முடிந்து மருதவாணன் திரும்பி வந்தான். 

திரும்பி வந்த மகன் கப்பல் நிறையப் பொருட்களைக் கொண்டு வந்திருப்பான் என எதிர்பார்த்தார் திருவெண்காடர்.

ஆனால் 

மருதவாணரோ திரும்பி வரும் போது எருவிராட்டியும் தவிடுமாகக் கொண்டு வந்தது கண்டு அவனைச் சினந்து கண்டித்தார். 

அவன் தன் தாயாரிடம் ஓர் ஓலைத் துணுக்கும் காது இல்லாத ஊசி ஒன்றும் அடக்கிய பேழை ஒன்றினைத் தந்து விட்டு எங்கோ சென்று விட்டான். 

அந்த ஓலைத் துணுக்கில் இருந்த "காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே" என்கிற வாசகமே பட்டினத்தாருக்கு ஞானம் தந்த வாக்கியம். 

""மனிதன் எவ்வளவுதான் சம்பாதித்தாலும் கடைசியில் பயனில்லாத காதற்ற ஊசியைக்கூட கையில் கொண்டு செல்ல முடியாது,'' என்பதை உணர்ந்தார். 

திருவிடைமருதூர் ஈசன்தான் தன் மகனாய் இத்தனை நாள் இருந்ததை உணர்ந்தார்.

பட்டினத்தடிகள் அப்படியே தன் சகல சொத்துக்களையும் செல்வத்தையும் துறந்து கட்டிய கோவணத்துடன் துறவறம் பூண்டு வெளியேறினார்.

அவரது சகோதரி தன் சகோதரன் துறவியாகத் திரிவதால் தம் குடும்ப கௌரவம் கெடுவதாக எண்ணி ஓர் நாள் உணவளிக்க கூப்பிட்டு அவருக்கு விஷம் தோய்ந்த அப்பம் கொடுக்க முயன்றார். 

அந்த அப்பத்தினை அவள் வீட்டுக் கூரை மீதே செருகி விட்டு 

"தன்வினை தன்னைச் சுடும்; வீட்டப்பம் ஓட்டைச் சுடும்' 

என்று கூறிவிட்டு பட்டினத்தார் சென்று விட அந்தக் கூரை தீப்பற்றி எரிந்த அதிசயம் கண்டு அவரும் மற்ற உறவினர்களும் அவருடைய அருமை அறிந்தார்கள்.

அவர் சித்தர் என்று உணர ஆரம்பித்தனர்.

பட்டினத்தடிகள் துறவியாக ஊர் ஊராகத் திரிந்து கொண்டிருந்த காலத்தில் அவருடைய அன்னையார் மரணமடைந்தார். 

அவருடைய ஈமச்சடங்கை எங்கிருந்தாலும் வந்து செய்து தருவேன் என்று வாக்களித்திருந்த பட்டினத்தடிகள் சரியான நேரத்தில் சுடுகாட்டினை அடைந்தார். 

அவருடைய தாயின் சிதைக்காக உறவினர்கள் அடுக்கியிருந்த காய்ந்த விறகுகளை அகற்றிவிட்டு பச்சை வாழைமட்டைகளையும் இலைகளையும் கொண்டு சிதை அடுக்கி பத்துபாடல்கள் பாடி சிதையைப் பற்றச் செய்தார். 

அந்தப் பாடல்கள் மிகப் புகழ்பெற்றவை. 

ஐயிரண்டு திங்களாய் அங்கமெலாம் நொந்து பெற்றுப்

பையலென்ற போதே பரிந்தெடுத்துச் செய்ய இரு

கைப்புறத்தில் ஏந்திக் கனகமுலை தந்தாளை

எப்பிறப்பில் காண்பேன் இனி

முந்தித் தவம் கிடந்து முன்னூறு நாள்சுமந்தே

அந்திபகலாய்ச் சிவனை ஆதரித்துத் தொந்தி

சரியச் சுமந்து பெற்ற தாயார் தமக்கோ

எரியத் தழல் மூட்டுவேன்

வட்டிலிலும் தொட்டிலிலும் மார்மேலும் தோள்மேலும்

கட்டிலிலும் வைத்தென்னைக் காதலித்து முட்டச்

சிறகிலிட்டுக் காப்பாற்றிச் சீராட்டிய தாய்க்கோ

விறகிலிட்டுத் தீமூட்டு வேன்

நொந்து சுமந்து பெற்று நோவாமல் ஏந்திமுலை

தந்து வளர்த்தெடுத்துத் தாழாமே அந்திபகல்

கையிலே கொண்டென்னைக் காப்பாற்றிய தாய்தனக்கோ

மெய்யிலே தீமூட்டு வேன்

அரிசியோ நானிடுவேன் ஆத்தாள் தனக்கு

வரிசையிட்டுப் பார்த்து மகிழாமல் உருசியுள்ள

தேனே திரவியமே செல்வத் திரவியப்பூ

மானே எனஅழைத்த வாய்க்கு

அள்ளி இடுவது அரிசியோ தாய்தலைமேல்

கொள்ளிதனை வைப்பேனோ கூசாமல் மெள்ள

முகமேல் முகம்வைத்து முத்தாடி என்றன்

மகனே எனஅழைத்த வாய்க்கு

முன்னை இட்ட தீ முப்புறத்திலே

பின்னை இட்ட தீ தென்இலங்கையில்

அன்னை இட்ட தீ அடிவயிற்றிலே

யானும் இட்ட தீ மூள்கமூள்கவே

வேகுதே தீயதனில் வெந்து பொடிசாம்பல்

ஆகுதே பாவியேன் ஐயகோ மாகக்

குருவி பறவாமல் கோதாட்டி என்னைக்

கருதி வளர்த்தெடுத்த கை

வெந்தாளோ சோணகிரி வித்தகா நின்பதத்தில்

வந்தாளோ என்னை மறந்தாளோ சந்ததமும்

உன்னையே நோக்கி உகந்து வரம் கிடந்து என்

தன்னையே ஈன்றெடுத்த தாய்

வீட்டிருந்தாள் அன்னை வீதிதனில் இருந்தாள்

நேற்றிருந்தாள் இன்றுவெந்து நீறானாள் பால்தெளிக்க

எல்லோரும் வாருங்கள் ஏதென்று இரங்காமல்

எல்லாம் சிவமயமே யாம்

அவ்வளவில் பச்சை வாழை மட்டை பற்றி எரிந்தது.  சுற்றிலும் இருந்தவர் திகைத்துப் பார்க்கையிலேயே அங்கே எதையும் வேண்டாமல் அங்கிருந்து சென்றார் பட்டினத்தார்.

பட்டினத்தார் தலயாத்திரை செய்து கொண்டிருந்த காலத்தில் உஜ்ஜைனி மாகாளபுரத்திற்குச் சென்று மாகாளேசுவரரை வணங்கி விட்டு ஊருக்கு வெளியே காட்டுப் பிள்ளையார் கோவில் ஒன்றில் நிஷ்டையில் அமர்ந்திருந்தார்.

உஜ்ஜைனி அரண்மனையில் கொள்ளையிட்டு வந்த கள்வர்கள் ஒரு முத்துமாலையை அந்தக் காட்டுப் பிள்ளையாருக்குக் காணிக்கையாகத் தூக்கி எறிய அது நிஷ்டையில் இருந்த பட்டினத்தாரின் கழுத்தில் விழுந்தது. கள்வர்களை விரட்டிக் கொண்டு வந்த வீரர்கள் முத்து மாலையுடன் இருந்த பட்டினத்தாரை, 

அரசன் பத்திரகிரியின் முன் சென்று நிறுத்த அவன் தீர விசாரிக்காமல் 

திருட்டு போன பொருட்கள் அவரிடம் இருக்கவே, 

தவறானவர் என்று எண்ணிக் கைது செய்து கழுவிலேற்ற ஆணையிட்டார். 

கழுமரம் தீப்பற்றி எரிந்த காட்சியில் ஞானம் பெற்ற பத்திரகிரி மன்னன் தன் சொத்துக்களைத் துறந்து இவருடைய சீடரானார். 

திருவிடைமருதூர் வந்த பட்டினத்தார் தன் சிஷ்யருடன்

நெடுங்காலம் ஸ்ரீ ஜோதி மகாலிங்க சுவாமி கோவிலின் கிழக்கு பக்கம் இருந்து தவம் செய்ய

மேற்கு பக்கம் அவரது சிஷ்யர் தவம் செய்தார்.

திருவிடைமருதூர் துறவிகள் என பெயர் பெற்றனர்.

பத்திரகிரியார் ஊருக்குள் சென்று பிச்சை பெற்று வந்து குருவுக்குத் தந்து அதில் மிஞ்சியதைத் தானும் உண்டு வாழ்ந்து வந்தார்.

இன்றும் ஸ்ரீ ஜோதி மகாலிங்க பெருமான் ஆலயத்தில்

மேற்கு கோபுரத்தின் வாசலில் பதினென்கீழ் சித்தர்களில் ஒருவரான பத்திரகிரியாரின் சிலை உள்ளது.

கிழக்கு கோபுரத்தின் வாசலில் அவரின் குருவான பட்டினத்தார் சிலை உள்ளது.

சீடர் பத்திரகிரியார் திருவிடைமருதூரில் விரைவில் முக்தி அடைந்து விட 

தன் சீடனுக்கு முக்தி கிடைத்ததை நினைத்து பட்டினத்தார் தனக்கும் முக்தி வாய்க்கவில்லையே என திருவிடைமருதூர் ஸ்ரீ ஜோதி மகாலிங்க சுவாமியிடம் வேண்ட, 

ஈசன் அவரிடம்

“எந்த தலத்தில் உன் கையில் உள்ள பேய்க்கரும்பு இனிக்கிறதோ, அந்த இடத்தில் உனக்கு முக்தி சித்திக்கும் எனக் கூறி ஓர் கரும்பை கொடுக்க,

பட்டினத்தார் திருவெண்காடு சென்று அங்கிருந்து சீர்காழி, திருத்தணி, நகரி, திருப்பாதிரிப்புலியூர், திருவதிகை, திருவண்ணாமலை, காஞ்சி, திருக்காளத்தி போன்ற பல தலங்களுக்குச் சென்று இறைவனை வழிபட்டார். 

அங்கெல்லாம் கரும்பு இனிக்கவில்லை. 

பின்னர் அவர் திருவொற்றியூர் வந்தார். அங்கே அவர் கையில் கிடைத்த பேய்க்கரும்பு இனித்தது. 

இங்கேயே தனக்கு முக்தி என்பதை உணர்ந்து கொண்டார். 

அது ஆதிபுரி என அழைக்கப்பட்ட திருத்தலம். 

ஆதிபுரி நாதரை வணங்கி திருவொற்றியூர் ஒருபா ஒருபது, முதல்வன் முறையீடு, அருட் புலம்பல் முதலிய இலக்கியங்களை அருளிச் செய்தார் பட்டினத்தார். 

அடிக்கடி கடற்கரை சென்று கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்து நிஷ்டையில் இருப்பார். அவ்வப்போது அங்கு இருக்கும் சிறுவர்களோடு பொழுது போக்காய் அதி அற்புத ஆடல்கள் பல ஆடுவார் ஆடி மாதம் உத்திராட நாளில் சிறுவர்கள் சிலரோடு ஒளிந்து மறைந்து விளையாடும் விளையாட்டை விளையாடிக் கொண்டிருந்தார். 

ஒரு மணற் திட்டின் மேல் ஏறி நின்று அங்கேயே மறைந்து மீண்டும் வேறோரு மணற் திட்டின் குழிக்குள் இருந்து எழும் வித்தையை செய்து காட்டினார். 

அங்கு இருந்த சில சிறுவர்களை அழைத்துத் தான் ஒரு மணற் திட்டில் சென்று மறையப் போவதாகவும் அங்கு தன்னை ஒரு சால் கொண்டு மூடும்படியும் கூறினார்.

வேறிடத்தில் அவர் வெளிப்படுவார் என எண்ணி அவர்களும் அப்படியே மூடினார்கள். 

நெடுநேரம் ஆகியும் எங்கும் வெளிப் படாததால் பயந்த சிறுவர்கள் ஊரில் சென்று நடந்ததைக் கூறி அனைவரையும் அழைத்து வந்தனர். 

மூடப்பட்டிருந்த சாலைத் தூக்கிப் பார்க்க, பட்டினத்தார் இருந்த இடத்தில் சிவலிங்கம் ஒன்று முகிழ்த்து இருந்தது கண்டனர், அனைவரும் சிவலிங்கத்துள் பட்டினத்தார் ஜீவ சமாதியாக ஐக்கியமாகி இருப்பதை உணர்ந்து அதனை வழிபாடு செய்யத் தொடங்கினர். 

பின்னாட்களில் இங்கே கோயில் எழுப்பப்பட்டது. வங்காளவிரிகுடாக் கடலைப் பார்த்த வண்ணம் காட்சி தரும் பட்டினத்தார் தனிச் சந்நிதியில் லிங்க வடிவில் சதுர பீடத்துடன் காட்சி தருகிறார்.

பட்டினத்தடிகள், திருவெண்காடு சீர்காழி, சிதம்பரம் போன்ற சிவத்தலங்கலுக்குச் சென்று பாடிய பாடல்கள் அனைத்தும் சைவத் திருமுறைகளில் பதினோராம் திருமுறைத் தொகுப்பில் உள்ளன.

திருவிடைமருதூர் திருவந்தாதி 

கோயில் நான்மணி மாலை 

திருக்கழுமலை முமணிக்கோவை 

திருவொற்றியூர் ஒருபா ஒருபஃது 

பட்டினத்தடிகளின் பாடல்கள் எளிய வார்த்தைகளும் அரிய பொருளும் கொண்ட அற்புதக் கலவை ஆகும்..